Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο σε αυτή την ζωή.

Βρέθηκα για ένα ομαδικό project αντιμέτωπος με τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει κάποιος με σοβαρά ή λιγότερο σοβαρά προβλήματα όρασης. Από τα πρώτα λεπτά καταλαβαίνει κάνεις πόσο αφιλόξενη είναι η πόλη της Θεσσαλονίκης.  Ο κόσμος δεν ξέρει και δυστυχώς δεν καταλαβαίνει πολλά πράγματα.
Ας δούμε μερικές χαρακτηριστικές εικόνες.

Δεν είναι αυλάκι για νερά!!!

Όλα τα δημόσια πεζοδρόμια/πεζόδρομοι/πλατείες κ.α. πρέπει να κατασκευάζονται, ανακατασκευάζονται, επισκευάζονται και συντηρούνται με σκοπό να διασφαλίζεται η συνεχής και ανεμπόδιστη κυκλοφορία των πεζών, ιδιαίτερα των ατόμων μειωμένης κινητικότητας, σε όλη την επιφάνειά τους (βασικές πληροφορίες από εδώ)

Παρκάρισμα πάνω στο πεζοδρόμιο και στον οδηγό των τυφλών.

Φυσικά όταν κάναμε παρατήρηση στον οδηγό της speedex……”παράτα μας ρε φιλέ , αφού περνάει”  (…… σε ελεύθερη μετάφραση)

Αφού εσύ μπορείς και  βλέπεις μέσα από την Μερτσέντες…. δεν το μετακινείς από την διάβαση ΑΜΕΑ να περάσουν και αυτοί που δεν μπορούν να σε δουν. Χαϊβάνι 

Ποιος μας χαλάει τον καφέ?

Η απάθεια σε όλο το μεγαλείο. Σήκωσε και τα πόδια για να  διευκολύνει το μπαστούνι. Δεν θέλουμε να σκουπίσουμε κάτω από τον καναπέ και σηκώνεις τα πόδια…..να πάμε σπίτι θέλουμε.

Το βασικότερο? Όλα αυτά γίνονται γύρω από σχολή τυφλών που θεωρητικά η γειτονιά είναι “εξοικειωμένη” στην διέλευση τυφλών. Φαντάσου τι γίνετε σε άλλες γειτονίες.
Ρίξτε μια ματιά και στο Τὶ χρώμα ἔχει τὸ σκοτάδι? Ένα ρεπορτάζ από την εκπομπή Πρωταγωνιστές με τον Σταύρο Θεοδωράκη.

Φωτογραφικό υλικό & κείμενα από “Tasos Triantfyllou”

Comments

comments